Een voorbeeld uit de praktijk

Maart 2024

 

Pijnpunten in de thuiszorg die eenvoudig verbeterd kunnen worden. Het voorbeeld van meneer Van Dijk.

FAIR CARE verbindt alle partijen met één doel: transparantie.

“Ik krijg toch gewoon zorg?”
De casus van meneer Van Dijk (83)

In 2030 ontvangt naar verwachting één op de vier ouderen thuiszorg. Dat betekent dat de zorgkosten met zo’n 37% zullen stijgen (bron: Vektis). Met deze kennis in het achterhoofd – en kijkend naar hoe het er nú voor staat – wordt het duidelijk dat het een enorme uitdaging zal zijn om deze zorg toegankelijk en betaalbaar te houden.

Gemeenten, verzekeraars en zorgaanbieders hebben hierin elk hun verantwoordelijkheid. Maar zonder transparantie en goede samenwerking, wordt het steeds lastiger om de zorg te leveren die nodig is. Al jaren wordt er gesproken over deze problematiek. Onderstaande situatie van meneer Van Dijk laat zien waar het in de praktijk spaak loopt — én wat technologie zoals FAIR CARE hierin kan betekenen.

De situatie van meneer Van Dijk

Meneer Van Dijk is 83 en woont alleen in een rijtjeshuis in een middelgrote gemeente. Hij heeft recht op vijf uur thuiszorg per week, vooral hulp bij persoonlijke verzorging en ondersteuning bij het innemen van medicatie. De gemeente heeft deze zorg uitbesteed aan een lokale zorgaanbieder.

In de eerste weken ontvangt hij netjes zijn vijf uur zorg per week. Maar in het derde kwartaal ontstaat er krapte: vakanties, ziekte en openstaande vacatures zorgen ervoor dat het personeelstekort oploopt. Meneer Van Dijk merkt dat hij steeds vaker wordt overgeslagen of slechts kort bezocht wordt. Zijn zorg vermindert structureel naar zo’n drie uur per week.

Wat ontbreekt: inzicht. De zorgaanbieder registreert de daling intern, maar deze informatie bereikt de gemeente pas maanden later – via de jaarrekening. De verzekeraar blijft ondertussen vergoeden alsof er vijf uur zorg per week geleverd is. En meneer Van Dijk? Die moppert tegen de buurvrouw, maar heeft geen idee waar hij terechtkan.

Wat als we het anders doen?
Met FAIR CARE wordt in realtime inzichtelijk welke zorg is geleverd, door wie en wanneer. Gemeenten hebben direct zicht op afwijkingen. Verzekeraars betalen alleen voor geleverde zorg. En cliënten zoals meneer Van Dijk krijgen de zorg waarop ze recht hebben — of in elk geval sneller de aandacht als het misgaat.

FAIR CARE verbindt alle partijen met één doel: transparantie.
En met die transparantie komt betere samenwerking, betere besluitvorming én betere zorg.

Want in een gezonde markt hoort elke oudere de zorg te krijgen die nodig is. Zonder gaten, zonder giswerk — met feiten.

Afspraak maken? 

“Ik krijg toch gewoon zorg?”
De casus van meneer Van Dijk (83)

In 2030 ontvangt naar verwachting één op de vier ouderen thuiszorg. Dat betekent dat de zorgkosten met zo’n 37% zullen stijgen (bron: Vektis). Met deze kennis in het achterhoofd – en kijkend naar hoe het er nú voor staat – wordt het duidelijk dat het een enorme uitdaging zal zijn om deze zorg toegankelijk en betaalbaar te houden.

Gemeenten, verzekeraars en zorgaanbieders hebben hierin elk hun verantwoordelijkheid. Maar zonder transparantie en goede samenwerking, wordt het steeds lastiger om de zorg te leveren die nodig is. Al jaren wordt er gesproken over deze problematiek. Onderstaande situatie van meneer Van Dijk laat zien waar het in de praktijk spaak loopt — én wat technologie zoals FAIR CARE hierin kan betekenen.

De situatie van meneer Van Dijk

Meneer Van Dijk is 83 en woont alleen in een rijtjeshuis in een middelgrote gemeente. Hij heeft recht op vijf uur thuiszorg per week, vooral hulp bij persoonlijke verzorging en ondersteuning bij het innemen van medicatie. De gemeente heeft deze zorg uitbesteed aan een lokale zorgaanbieder.

In de eerste weken ontvangt hij netjes zijn vijf uur zorg per week. Maar in het derde kwartaal ontstaat er krapte: vakanties, ziekte en openstaande vacatures zorgen ervoor dat het personeelstekort oploopt. Meneer Van Dijk merkt dat hij steeds vaker wordt overgeslagen of slechts kort bezocht wordt. Zijn zorg vermindert structureel naar zo’n drie uur per week.

Wat ontbreekt: inzicht. De zorgaanbieder registreert de daling intern, maar deze informatie bereikt de gemeente pas maanden later – via de jaarrekening. De verzekeraar blijft ondertussen vergoeden alsof er vijf uur zorg per week geleverd is. En meneer Van Dijk? Die moppert tegen de buurvrouw, maar heeft geen idee waar hij terechtkan.

Wat als we het anders doen?
Met FAIR CARE wordt in realtime inzichtelijk welke zorg is geleverd, door wie en wanneer. Gemeenten hebben direct zicht op afwijkingen. Verzekeraars betalen alleen voor geleverde zorg. En cliënten zoals meneer Van Dijk krijgen de zorg waarop ze recht hebben — of in elk geval sneller de aandacht als het misgaat.

FAIR CARE verbindt alle partijen met één doel: transparantie.
En met die transparantie komt betere samenwerking, betere besluitvorming én betere zorg.

Want in een gezonde markt hoort elke oudere de zorg te krijgen die nodig is. Zonder gaten, zonder giswerk — met feiten.

Afspraak maken?